húllí húllí

Mér langar svo að húlla.. einu sinni var ég alltaf að húlla, einu sinni var ég mjó eins og spýta! ef ég húlla þá hlýt ég að verða mjó eins og spýta... ohhhhh en gaman:)
Ég fann nebblega fyrir því í gær fyrst (svona fyrir alvöru, ekki bara eitthvað sem ég bjó til í hausnum á mér) hvað rassinn á mér er orðin HUGES! það var eins og ég væri með aðskotahlut fastan aftan á mér!! sem sveiflast frá hægri til vinstri þegar ég labba..! OJJ fékk smjörþefinn af því hvernig er að vera 300 kg!

I LIKE BIG BUTTS AND I CAN NOT LIE...

Stundum, þegar ég er þreytt og ósofin, með uppsafnaðan pirring eftir að ég hef þurft að nota alla þolinmæðina sem ég á þá verður mér alltaf hugsað til þeirra sem eru í hamingjusömu sambandi með barn.. ekki bara í sambandi heldur hamingjusömu! Stundum er soldið strembið að vera ein með alla ábyrgðina á litlu barni, sérstaklega þegar það er veikt. Maður þarf að sjálfsögðu að vera 400% til staðar fyrir litla barnið sitt og ekki láta það finna fyrir því að maður sér hræddur. á svona stundu vantar manni oft annan til þess að deila með hræðslunni, leiðanum og bara öllum þessum tilfinningum sem fara í gegnum hausinn þegar maður situr með barnið sitt í fanginu hálf lamað úr hita. Ég veit að öllum foreldrum sem eru í sömu sporum og ég líður svona þegar börnin þeirra veikjast, sérstaklega þegar þau eru svona lítil og geta ekki tjáð sig.
Ég hitti nefnilega stelpu um daginn, sem er skilin og býr ein með dóttur sína. Um daginn veiktist litla stelpan og þurfti að fara á spítala í nokkra daga. á meðan á spítaladvölinni stóð voru þau bæði, hún og barnsfaðirinn hjá barninu allan tímann, þau skiptu ekki með sér nóttunum heldur voru bara saman þarna nánast allan tímann. Hún sagði mér að það hefði verið umtalað á deildinni hvað þau væru frábær og samheldin þrátt fyrir að vera ekki saman. þau hafa stuðning frá hvort öðru og standa saman. þetta er sjaldgæft og öfundsvert:)

Þetta var soldið væmin texti hjá mér.. ég kenni skort á áfengi í blóðið um.. hehehe;)
En að lokum langar mér að byðja alla þá sem eru hamingjusamir í sínum samböndum að meta það til fulls.. það er svo ómetanlegt. Einnig eru vinirnir ómetanlegir og það sá ég svo sannarlega um daginn þegar hún dóttir mín var búnað gráta í svona 2 tíma nánast stöðugt og ég var aaaaalveg við það að fara að grenja og öskra, þá fóru vinkonur mínar tvær með hana í göngutúr um húsið, bara til að gefa mömmunni smá frí og dótturinni smá frí frá mömmunni... mjöööög svo nauðsynlegt:) Takk stelpur þið eruð æði:* þessar 20 mínútur voru eins og 20 dagar í mæðraorlofi:D
Stelpan mín er þrátt fyrir allt sú allra fallegasta og besta og það besta sem ég hef eignast:) Nú er hún orðin mega hress, er öll að lagast á lungnabólgunni og er farin að fara aftur á leikskólann og móðirin í skólann.. að vera í viku í 40 fermetrum er aðeins of mikið af því góða....

það góða við svona tímabil er að maður verður svo rosalega glaður og ánægður þegar barnið hressist .. maður verður svona helmingi glaðari eftir veikindin heldur en áður en barnið veikist.. það er náttla tilgangur með öllu í lífinu...;)

over and out...

7bba CORNY